Af en toe blokkeer ik mijn agenda om in mijn eentje een dag op pad te gaan en een museum te bezoeken. Ik merk in mijn directe omgeving dat niet iedereen de lol inziet van een museum-bezoekje dus ik ga een poging doen om uit te leggen waarom ik hier altijd zo blij van word 😀. Drie redenen dus, niet persé in volgorde van belangrijkheid:

#1 me-time

Ik vind het belangrijk om af en toe alleen op pad te gaan. Het is gewoon fijn om even een moment voor jezelf te hebben en tijd te hebben om je leven eens te overzien. Wanneer neem je hier nu nog de tijd voor? Het leven dendert door en af en toe is het goed om even stil te blijven staan.

#2 doet er allemaal niet toe

Het liefst ga ik naar musea waar schilderijen uit de 17e eeuw te vinden zijn. En telkens wanneer ik voor zo'n schilderij sta maakt mij dat nietig en doet het mij beseffen dat we slechts een flits hier op aarde zijn en dat niemand je over 300 jaar nog herinnert (op een paar schilders na dus). Dus waarom zou je je dan druk maken of wat mensen nú van je vinden?

#3 mijn eigen museum

Stel dat ik op mijn sterfbed mijn leven nog eens zou overzien en door mijn eigen 'herinneringen-museum' zou lopen? Wat zou ik daar dan terug willen zien? Welke momenten waren belangrijk? En welke momenten waren eigenlijk niet zo belangrijk maar nemen wel een groot deel van het museum in? Het is goed om hier eens bij stil te staan. Is jouw museum wel gevuld met de juiste items? Besteed jij je tijd wel aan de juiste zaken? Of besteed je meer tijd aan werken dan je eigenlijk zou willen en te weinig aan je vrienden en familie? Denk hier eens over na. En het mooie is... als het je niet bevalt dan kun je vandaag nog besluiten daar iets aan te doen. Je leeft immers nog 😀

P.s. had je het schilderij op de foto herkent? Het hangt in het Rijksmuseum te Amsterdam en is geschilderd door Hendrick Avercamp. Een Kampenaar dus 💪🏻

Ahó